Όλος ο "Κρόκος" είχε να κάνει με το εικονοστάσι του κυρ' Αλέκου. Διακοσμημένα κολωνάκια το πλαισίωναν, ροζέτες κι ένα κεφάλι περιστεριού, που απ' τη μύτη του κρεμόταν το καντηλάκι, που η Κυρά του Σπιτιού κρατούσε άσβηστο. Κι όλο βαμμένο με χρώματα της Γης, χωρίς περιττά φανταχτερά φτιασίδια. Όλη η χριστανική και ελληνική παράδοση σε ένα λιτό σύνολο.
Το 2008, πρόλαβα και αποθανάτισα, σε αυτήν την αδημοσίευτη απ' όσο γνωρίζω φωτογραφία, ό,τι είχε απομείνει από την ΑΛΗΘΙΝΗ του μορφή. Τα συναισθήματα που ένιωθα εκείνη τη στιγμή δεν μπορώ να τα αποδώσω σε γραπτό κείμενο. Εκτός από το εικονοστάσι φαίνονται και άλλα γνήσια στοιχεία του Μνημείου.
Καθώς ξανάβλεπα αυτή τη σειρά φωτογραφιών του αρχείου μου, μου ήρθε έντονα στη σκέψη μια από τις παραγράφους του αρχιτεκτονικού "ευαγγέλιου" για την Αποκατάσταση και Συντήρηση Μνημείων και Μνημειακών Συνόλων, "του Χάρτη της Βενετίας", που καταρτίστηκε στο 2ο Διεθνές Συνέδριο Αρχιτεκτόνων και Τεχνικών των Ιστορικών Μνημείων, στη Βενετία, το Μάη του 1964 και λέει ξεκάθαρα πως, οποιοδήποτε νεότερο τμήμα δεν είναι απορριπτέο, αρκεί να δαιχωρίζεται σαφώς από τα αυθεντικά μέρη ενός διατηρητεου Μνημείου:
"Τα στοιχεία που προορίζονται να αντικαταστήσουν τμήματα του μνημείου που έχουν καταστραφεί, πρέπει να ενσωματώνονται αρμονικά στο σύνολο, αλλά και να διακρίνονται από τα αυθεντικά μέρη, έτσι ώστε να μην πλαστογραφούνται τα καλλιτεχνικά και ιστορικά τεκμήρια του κτιρίου". (ΠΗΓΗ: Βικι-παίδεια)
Εύχομαι να είναι έτσι ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου